Can you laugh at yourself?

Potraficie śmiać się z samych siebie? Ja nie potrafię. Zawsze podziwiałam ludzi, którzy mają do siebie dystans i nie obawiają się być przyczyną żartów czy śmiechu jakiejś grupy osób.

Ja zawsze w takich sytuacjach czułam się głupio i miałam ochotę zapaść się pod ziemię. Nie pomagało tłumaczenie samej sobie, że przecież to normalne; każdy z nas popełnia gafy, które mogą śmieszyć innych. Ja jednak chciałam być perfekcjonistką, a im nie zdarzają się wpadki i pomyłki, prawda?

Teraz znalazłam na to sposób: staram się wyobrazić sobie kogoś, kto znajduje się w równie żenującej sytuacji jak ja. Wtedy stwierdzam, że przyglądając się z boku jak ktoś się wywróci, palnie jakieś głupstwo lub obleje się sokiem naprawdę jest śmieszną sytuacją. I sama reaguję śmiechem. 

Właśnie stwierdziłam, że wszystko sprowadza się u mnie do uśmiechu. Chyba macie rację, że to mój znak rozpoznawczy :-)

PS Śniegu Ci tu u mnie dostatek (nawet przesyt!), ale zdjęcia robione były w zamierzchłych czasach, kiedy to Jesień miała swoje pięć minut. Czyli wieki temu.

kurtka: h&m

bluzka: C&A (sh)

sweterek: Marks&Spencer (sh)

kopertówka: sh

kołnierz: sh

spodnie: TBSport

buty: allegro