Friend for a few hours

Uwielbiam jeździć pociągiem. Uspokajający stukot kół, zapach wydrukowanego biletu, ciepło podgrzewanego siedzenia, migoczący krajobraz w tle - to wszystko składa się na magię podróży.  

A zaczyna się ona w momencie, gdy przekraczam próg zatłoczonego holu dworca PKP. Rozglądam się i wszędzie widzę morze śpieszących się mrówek. Niczym detektyw  przystępuję do obserwacji. Starsza Pani przy okienku dopytująca się o dokładne szczegóły podróży, chłopak w koszuli w kratę z dużymi słuchawkami na uszach, dziewczyna w moim wieku z idealnym makijażem, kobieta nerwowo bębniąca paznokciami w blat okienka, dystyngowany biznesmen rozmawiający przez telefon.

Kim są? Dokąd jadą, skąd wracają? Nie wiadomo. Automatycznie przypisuję tym ludziom jakieś cechy, ale mogę tylko zgadywać. Ciekawi mnie, co oni myślą, patrząc na mnie i uśmiecham się w odpowiedzi na badawcze spojrzenia.

Nagle doznaję olśnienia. Nieważne, że różnimy się poglądami, wiekiem, doświadczeniem, płcią. Łączy nas wspólny cel: podróż pociągiem. Spoglądam na twarze ludzi z mojego przedziału i zaczynam ich lubić tylko dlatego, że są częścią mojej historii. Mimo że pojawiają się jedynie na krótką chwilę to mam ochotę ich poznać, dowiedzieć się jak najwięcej. Zagaduję do młodego mężczyzny i tak rozmawiamy o wszystkim i o niczym przez kilka godzin. Jak przyjaciele, którzy nie widzieli się kilka lat. Jest miło, przyjaźnie, szczerze. Możemy sobie pozwolić na luksus bycia sobą, bo po co udawać? Nie wiadomo kiedy dojeżdżamy do stacji końcowej i trzeba się żegnać. Bez żalu, płaczu, ani zgrzytania zębów - w końcu taka była umowa. Wymieniamy uścisk dłoni i życzymy sobie powodzenia. Kto wie, może spotkamy się znów za kilka lat... 

Czy i wy czujecie tę magię, czy bredzę? :-)

PS Legginsy wygrane w konkursie, nie czuję galaktycznego szału, ale lubię słuchać komentarzy, że mam  'kosmiczne nogi' albo 'tyłek nie z tej ziemi'. Hah.

bluzka: Dawn (sh)

legginsy: Romwe

bransoletka Curly: Who?

buty: allegro

kolczyki: Diva